Een groep diepzeeduikers keerde terug van de Zuidelijke Oceaan met een vreemd verhaal: ze hadden de oceaan horen ‘kwaken’. Wat op zichzelf al merkwaardig genoeg was, bleek geen eenmalig voorval te zijn. Dit mysterieuze geluid, dat snel bekend kwam te staan als de ‘bio duck’, trok al in de jaren 1980 de aandacht van wetenschappers en is sindsdien een onderwerp van intensief onderzoek. 

Het raadselachtige geluid vastgelegd 

In de jaren 1980 registreerde een team onderzoekers in het South Fiji Basin vier bursts van kwak-achtige geluiden. Ross Chapman van de Universiteit van Victoria sloot zich in 1986 aan bij het project. Hij beschreef het geluid en de aanvankelijke scepsis: “Het geluid was zo herhalend dat we in eerste instantie niet konden geloven dat het biologisch was.”

Na samenwerking met Australische onderzoekers werd ontdekt dat soortgelijke geluiden ook op andere locaties nabij Nieuw-Zeeland en Australië waren waargenomen. Chapman suggereert dat de geluiden waarschijnlijk conversaties tussen zeezoogdieren waren: “Misschien praatten ze over eten, of ouders met hun kinderen, of ze maakten opmerkingen over dat gekke schip dat constant heen en weer voer,” grapte hij. 

(lees verder onder de afbeelding)

Een schip als luisterpost

Het genoemde ‘gekke schip’ was uitgerust met akoestische antennes en hydrofoons die hielpen om de bron van het geluid te lokaliseren. Dankzij het unieke ontwerp konden de onderzoekers de richting van de geluiden bepalen, die vanuit verschillende kanten rondom het schip kwamen.  Wat hen opviel, was hoe de geluiden zich gedroegen als een gesprek. Chapman merkte op: “Het meest verbazingwekkende was dat als één spreker aan het woord was, de anderen stil bleven, alsof ze luisterden. Vervolgens stopte de eerste spreker en luisterde naar de reactie van de anderen.”

De bron eindelijk ontdekt

Ondanks intensief onderzoek werd geen enkel dier dat de geluiden maakte visueel geïdentificeerd. Het grote doorbraakmoment kwam in 2014, toen een studie bevestigde dat het ‘bio duck’-geluid afkomstig is van de Antarctische dwergvinvis (minke whale). De frequenties en pulspatronen van hun roepen kwamen overeen met de mysterieuze kwakgeluiden. 

Een goudmijn aan informatie 

In november dit jaar presenteerde Chapman zijn bevindingen tijdens de 187e bijeenkomst van de Acoustical Society of America. Hij benadrukte dat het onderzoek een schat aan nieuwe informatie heeft opgeleverd: “We ontdekten dat de data een goudmijn bevatte met nieuwe inzichten over verschillende soorten geluid in de oceaan, inclusief geluiden van zeezoogdieren.”

De ‘bio duck’ blijft een prachtig voorbeeld van hoe nieuwsgierigheid en technologie samen kunnen werken om mysteries in de natuur te ontrafelen. 

(Afbeeldingen: Unsplash)

Astronomen hebben een unieke ontdekking gedaan: het allereerste ’triple black hole’ systeem is geïdentificeerd. Deze ‘gelukkige vondst’ heeft wetenschappers wereldwijd versteld doen staan. 

Een toevallige ontdekking met grote gevolgen

In de wereld van ruimteonderzoek zijn ontdekkingen vaak het gevolg van toevalligheden. Denk aan de vondst van oud water op Mars of delen van de zon die afbreken. Toch is weinig zo fascinerend én angstaanjagend als een zwart gat. 

Nu hebben wetenschappers een zwarte drie-eenheid ontdekt op maar liefst 8.000 lichtjaar afstand in het V404 Cygni-systeem. Dit systeem bevat een zwart gat dat een nabije ster ‘verslindt’, terwijl een andere ster verder weg rustig rond het zwarte gat draait. 

Waarom deze ontdekking bijzonder is

De meeste zwarte gaten ontstaan met een gewelddadige explosie, waarbij sterren in de buurt worden weggeblazen. Maar in dit geval spreken onderzoekers van een ‘direct collapse’ – een zeldzaam proces waarbij een zwart gat ontstaat zonder de explosieve ‘prenatale kick’. Dit heeft het mogelijk gemaakt dat het derde object in het systeem niet werd weggeslingerd. 

NASA onderzoekt dit systeem al jaren, maar een team van het Massachusetts Institute of Technology (MIT), geleid door Kevin Burdge, ontdekte recent de aanwezigheid van de derde ster. Burdge zei hierover tegen Space: “Dit systeem is enorm interessant voor het begrijpen van de evolutie van zwarte gaten. Het roept ook de vraag op of er meer van zulke triples zijn.”

(lees verder onder de afbeelding)

Revolutie in onderzoek naar zwarte gaten

De ontdekking van dit triple black hole kan leiden tot een paradigmaverschuiving in het onderzoek naar zwarte gaten. Tot nu toe gingen wetenschappers er vaak vanuit dat zulke systemen niet konden bestaan. Nu blijkt dat er mogelijk meer van deze bijzondere structuren zijn, verborgen in ons universum. 

Een toevallige vondst inspireert verder onderzoek

Het meest opmerkelijke aspect van deze ontdekking is dat het een ongelukje was. Kevin Burdge stuitte erop toen hij simpelweg een afbeelding bekeek. “Wie weet welke andere onthullingen binnen handbereik zijn, en het enige dat nodig is, is een scherp oog om te zien wat anderen niet zagen,” aldus Burdge. 

Wat betekent dit voor de toekomst? 

De ontdekking van dit triple black hole kan de manier waarop we naar zwarte gaten kijken compleet veranderen. Het toont aan hoe belangrijk het is om open te staan voor het onverwachte in wetenschappelijk onderzoek. Wie weet welke andere mysteries van het universum nog op ons wachten. 

(Bron: Unilad Tech – Afbeeldingen: Unsplash)